De camping ligt vlak aan zee en is groot en best heel luxe. Er staan ontzettend veel Nederlanders, zoveel zijn we er nog niet eerder tegengekomen in Italie. We pakken de fietsen uit omdat het hier vlak is en er fietspaden zijn. Dan merken we dat er vlak bij een spoor ligt waar voortdurend treinen met een noodgang overheen denderen. Echt niet normaal, het lijkt af en toe bijna of ze door je camper razen. Dat staat niet in de beschrijving! Maar goed het weer is prima, onze plek is ruim en mooi, het strand ligt 20 meter verderop en we hebben gezellige buren. Dat ze drie dagen lang het zwembad naast ons schoonmaken met een hoge-drukspuit kunnen we ook nog hebben, maar als ze dan het strand gaan egaliseren met zware trekkers en bulldozers, is voor ons de maat vol. Hier is te veel lawaai. Op de laatste dag blijkt Ko zijn achterband alweer leeg te zijn, dat is al de derde keer sinds hij terug is en steeds hetzelfde gat dat zijn plakker er af blaast. We halen nieuwe plakkers bij een fietsenwinkel maar ook daarmee lukt niet.

De fiets gaat lek de drager op en we rijden dwars door Italië van oost naar west om Rome te bezoeken. Dat betekent dat we de hoogste bergen van de Apennijnen door moeten. Hier ligt nog steeds sneeuw en ijs op de toppen en het is een adembenemend ruig landschap. We nemen de snelweg met veel tunnels, één is zelfs 10 km lang. Best eng als je bedenkt dat er net meerdere aardbevingen in Italië zijn geweest. Boven Rome, 20 km van het centrum, pakken we een mooie rustige en groene camping aan de rivier de Tiber. In Pineto hoorden we dat je van hieruit met de fiets naar Rome kunt. Voor een groot deel over een echt fietspad langs de Tiber. Dat lijkt ons wel wat. Maar Ko moet eerst een nieuwe binnenband. Die heeft hij uit Nederland meegenomen, maar een band verwisselen om het achterwiel van een elektrische fiets is niet zo simpel. Daar zit namelijk ook de motor en bedrading. Na wat bellen met de Koga-dealer in Groningen lukt het toch, maar nu doet de ondersteuning het niet meer! Tjonge het wil niet echt lukken vandaag en de dag is al te ver gevorderd om nu nog naar Rome te vertrekken. Maar we zoeken wel alvast even het begin van het fietspad op. Ook dat gaat niet zo simpel, ondanks een routekaartje dat we van de camping kregen; na een paar keer verkeerd fietsen en veel extra kilometers ontdekken we dat je gewoon via een oprit naar de snelweg op de goeie weg terecht komt die op het 20 km lange fietspad uitkomt.

De volgende morgen vertrekken we vroeg per fiets. Het is een geweldig mooie en groene route over de dijk van de Tiber. Zonder ondersteuning is het best een pittige rit, ook omdat je vaak een talud op en af moet, maar het lukt Ko ondanks zijn nog steeds pijnlijke hamstrings prima. We bezoeken eerst het Capitool met de belangrijkste tempels, de forums van Caesar en Augustus en het Colosseum waar keizers gevechten op leven en dood tussen gladiatoren en met wilde dieren organiseerden. Het ziet er zwart van de toeristen en er staan lange rijen voor de entrees. We gaan dus nergens in maar lopen lekker rond en genieten van alle pracht en de overblijfselen van het oude Rome. Om 3 uur zijn we moe en we moeten nog op de fiets terug. We komen doodop maar voldaan om 5 uur terug op de camping.

Ko belt de volgende dag zijn fietsenmaker nog maar eens over de ondersteuning. Hij krijgt nog wat tips die hij later zal uitproberen. Maar eerst nemen we bus, trein en metro voor onze tweede dag Rome. Het Vaticaan en de St. Pieter staan op het programma. We staan drie kwartier in de rij om de St. Pieter te kunnen beklimmen. Zo'n 560 treden, dus toch maar met de lift die ons naar de koepel in het plafond brengt. Wat een geweldig tafereel, zo van bovenaf de basiliek inkijkend. Maar dan moeten we alsnog 320 treden omhoog om bij de buitenring van de bovenste koepel te komen. Het is de moeite waard, wat een schitterend uitzicht van hier over Vaticaanstad met zijn mooie tuinen en gebouwen en de rest van Rome. Weer beneden is het tijd voor de lunch. We wandelen nog wat rond en dan terug naar de camping, waar het Ko ook nog lukt zijn ondersteuning weer aan de praat te krijgen, geweldig!