De eerste dagen en nachten nadat de Amerikanen weg zijn, zijn best moeilijk. De andere kampeerders blijven hooguit een of twee dagen en dat is meestal te kort om echt leuk contact te krijgen. Maar soms klikt het meteen en dan borrelen we samen aan het eind van de dag en vertellen we elkaar onze belevenissen en reisverhalen. ’s Nachts is het hier erg onrustig, autoalarmen gaan voordurend af en er rijdt veel verkeer. Gelukkig heb ik oordoppen bij me, dat scheelt.

Dan hoor ik dat Minke, onze dochter, volgende week een paar dagen bij me komt. Daar ben ik erg blij mee, dan kunnen we hier nog samen wat gaan bekijken en een dagje strand doen. Maar goed, dat duurt nog even. Op een dag besluit ik te proberen naar de kust te fietsen. Dat is hier hemelsbreed maar een paar km vandaan. Maar na een kwartier fietsen kom ik in zulke ongure en desolate wijken terecht dat ik maar gauw omkeer. De dorpen liggen hier aan elkaar gebouwd en er is van leuke dorpskernen geen sprake. Het is eigenlijk een groot industriegebied met daar tussenin grote woonkernen. Niets fraais te zien en overal ligt veel vuil langs de wegen. Behalve de bedolven stad en de Vesuvius is er weinig aantrekkelijks in de buurt te zien.

De uitslag van het weefselonderzoek, dat een week na Ko’s operatie binnen is , is goed!! En dus gaat de huidtransplantatie op 9 mei door. Geweldig, wat een goed nieuws!! Iets minder goed is, dat hij tijdens een bowlingavondje op dochter Suzanne’s verjaardag is uitgegleden en zijn hamstring ernstig heeft geblesseerd. Hij loopt met krukken en heeft veel pijn en dat duurt een paar weken voor het over is. ’t Is ook altijd wat met die mannen. Hopelijk geneest het snel!

Op 9 mei komt Minke aan in Napels, ik haal haar op bij het vliegveld. Gelukkig wordt het heerlijk zonnig en warm de komende dagen, dat wordt genieten. Donderdag gaan we met de trein naar Sorrento. Een levendig stadje ten zuiden van ons met veel eettentjes en winkeltjes hoog op de kliffen. We wandelen naar de haven en eten daar wat terwijl we wachten op het vertrek van een super de luxe jacht dat ons naar het eiland Capri brengt. Een paradijselijk vakantie-eiland voor de rijken van Napels. We zoeken eerst vlak bij de haven het strand op om lekker te zonnen. Daarna gaan we met een trektram omhoog naar het dorp Capri. Een prachtig dorpje met hele smalle straatjes, een auto kan er niet door, vol met toeristen. We lunchen op een terras en nemen dan een bus naar een strandje aan de noordkant van het eiland waar het wat rustiger is. Als we ons net hebben geïnstalleerd op een zonneterras verdwijnt de zon achter de bergen. Shit, hebben wij weer, dat is balen. Het blijkt ook al 5 uur te zijn en tijd voor de terugtocht.

De volgende dag nemen we rust en blijven op de camping. Minke ligt heerlijk te zonnebaden op een luie stoel en bakt al lekker aan. Ko hoort tijdens zijn controle dat hij de vlucht mag boeken, woensdag 16 mei komt hij terug! Yes!! Dat is weer goed nieuws.

Zaterdag nemen we de trein naar Vico Equense, een dorpje richting Sorrento dat een mooi strand heeft. Het is een hele afdaling van het station naar de kust maar ook erg mooi. Prachtig uitzicht over de baai met azuurblauwe zee en zwart strand. We huren een parasol en vermaken ons prima, zonnen, lekker zwemmen in zee en lunchen in de bar met een salade, pannini en heerlijke witte wijn. De dag is zo om! Zondag gaan we de Vesuvius op. Eerst een bustocht, en daarna over ruw terrein met vele s-bochten per busjeep met 4 wielaandrijving in rap tempo bijna tot aan de top. Dan nog een km zigzag omhoog lopen naar de krater. De krater heeft een diameter van 500 meter; we wandelen er omheen en kijken er zo in. De laatste uitbarsting was in 1944, Vesuvius is nu slapend, hij rommelt af en toe en er zijn soms kleine aardbevingen. Wanneer er een nieuwe uitbarsting komt weet niemand. Heel indrukwekkend! De afdaling met de jeepbus is spectaculair, we zitten achterin en soms knallen we bijna tegen het plafond door de hobbels in de weg die met behoorlijke snelheden worden genomen. Het is dikke pret.