Vrijdagmorgen 27/4 rijden we vanuit Matera door een landschap dat lijkt op een enorm golfterrein voor reuzen. Wuivende donkergroene korenvelden op glooiende heuvels onderbroken door lichtgroene velden,struikgewas, olijfbomen, poelen en hier en daar een huisje, prachtig!. Dan gaan we westwaarts en volgen we de rivierbedding van de Basento die tussen hoge kalk- en marmerbergen stroomt. Een stil en ruig landschap terwijl de rivier van een rustig stroompjes af en toe veranderd in een wilde stroomversnelling. Grote roofvogels zweven boven de bedding op zoek naar prooi. We genieten! Na 2 uur rijden krijgen we Salerno in zicht, een grote stad, liggend aan een prachtige baai aan zee. Maar wij gaan noordwaarts tussen hoge ruig begroeide puntbergen door richting Pompei. Aan de voet van de vulkaan Vesuvius, die als een enorme puist in zicht komt is het dicht bevolkt, er is veel industrie en de dorpen en steden liggen bijna tegen elkaar aan. Rond de vulkaan is het volkomen vlak. We rijden naar de camperplek die mooi groen is maar vrijwel geen voorzieningen heeft. Geen douche, internet, wasmachine, alleen een mobiel toilethokje. Niet geschikt voor een langer verblijf dus.

De volgende dag verkassen we naar een camping die tegenover de bedolven stad ligt. Het ligt aan een drukke straat waar veel bussen met toeristen doorkomen. De eerste nacht rijdt er meteen een auto met dronken pubers tegen de muur van de camping. Een hels kabaal gevolgd door de politiesirenes. De hele nacht zijn ze bezig de rommel op te ruimen. 's Morgens bekijken we de schade die enorm is. De auto was bijna boven op een bungalow beland. De camping ligt zo'n 5 meter lager dan de weg. Er schijn niemand gewond te zijn geraakt, bijzonder. Hopelijk gebeurt dit niet te vaak, je schrikt je dood.

Zaterdag pakken we de trein naar Napels, Ko wil o.a. kijken waar de bus staat die hem maandag naar het vliegveld moet brengen. Napels is een vieze, stinkende, chaotische, lelijke stad. We hebben er anderhalf uur rondgelopen en niets fraais gezien, alleen smerige straten , ongure types en kleine lelijke winkeltjes waar je echt niet in wil. De straten zijn overvol met mensen, auto's, brommers en scooters, vuilnis en verkoopwaar dat echt rommel is. We kijken elkaar aan en besluiten lekker terug naar de camping te gaan. Napels is niet de moeite waard! Zondags hebben nog 1 dag samen die we gezellig luierend op de camping doorbrengen. Pompei bekijken we later wel.

Maandagmorgen lopen we naar het station waar ko alleen vertrekt. We hebben het er moeilijk mee. Verdrietig loop ik alleen terug en stort me op de was en allerlei poetswerkzaamheden om wat afleiding te hebben. 's Avonds komen de buren (een Amerikaans jong stel) die in een bungalow zitten terug van een dagje strand. We raken aan de praat en hebben een gezellige avond met elkaar. De volgende dag gaan we samen barbecueën, hij is kok en grilt verse artisjokken. Dit is een favoriet iets in Italië, iedereen eet massa's artisjokken maar ik had geen idee hoe je dat klaar maakt. Ze zijn heerlijk, eerst koken dan een beetje zout en citroen en olie erop en grillen maar. Op het eind wat Parmezaanse kaas erover, mmmmm . Verder eten we zalm, gegratineerde aardappelschijfjes en zoete pepertjes. Als toetje kaarten we tot laat en kletsen heel wat af. Zo is de overgang naar alleen zijn heel dragelijk geworden.

Woensdag skypen Ko en ik met elkaar na de operatie. Hij heeft een grote pleister op zijn neus en wang en veel pijn. Het was een behoorlijke nare ingreep en hij moet zeker 2 weken blijven omdat ze volgende week nog een huidtransplantatie gaan doen. Ook hoort hij dan de uitslag van het weefselonderzoek. Dat is voor ons beiden nogal slikken, dat is veel langer dan we dachten. Maar goed, gezondheid gaat voor alles, het is niet anders. We maken er wel wat van, ook zo ver van elkaar.