Op woensdag 18 april verlaten we Sicilië, met weemoed want we vinden het een geweldig fijn en vriendelijk eiland. Maar goed we willen nog meer zien van Italië dus pakken we in Messina de boot naar Villa San Giovanni. De overtocht duurt maar een half uur, bijna te kort om een kop koffie te pakken. We zijn nu in de provincie Calabria en rijden over de snelweg langs de westkust omhoog en komen in de stad Tropea op een camperplaats terecht. De stad ligt hoog op een kalkrotsklif maar beneden aan het strand hebben ze prachtige parkeerpleinen en daar staan we dus. De zee is hier groenblauw en het strand heeft mooi wit zand. Weer een heerlijk plekje. Op het plein komt elke dag een groep mannen om te kaarten, met veel gelach en geschreeuw gesupport door omstanders die er speciaal voor met de auto uit de stad naar beneden komen. De tafels en stoelen blijven na afloop op het plein achter voor de volgende dag. Een vermakelijk tafereel.

De volgende dag beklimmen we de klif om de stad te bekijken. Het is verbazingwekkend hoe ze de gebouwen op de rand van de klif gebouwd hebben en soms ziet het er behoorlijk gevaarlijk uit. De oude binnenstad is prachtig en sfeervol, een wirwar van hele smalle straatjes waar ook nog overal auto's door rijden en soms zelfs vrachtwagens. Wij durven met ons campertje niet eens zo'n stad in te gaan, bang dat we ons vast rijden. Maar de Italianen malen daar niet om. Iedereen parkeert hier dubbel of driedubbel, zet andere auto's gewoon klem en blijven dan heel lang weg; of ze parkeren midden op de weg omdat ze een bekende zien en gaan daar dan uitgebreid mee kletsen. Verkeersregels gelden hier niet en er wordt ook niet beboet. Na twee maanden zijn we hier nog steeds niet aan gewend en het blijft oppassen geblazen.

Dan rijden we richting oostkust naar een klein plaatsje: Capo Rizzuto waar we een paar dagen op een naturistencamping willen staan. Het ligt vlak onder de stad Crotone aan de kust. Een heel mooi boomrijk terrein, druk is het hier nog niet zo vroeg in het seizoen. Ko wil graag naar een Dermatoloog omdat hij een plek heeft op zijn neus. Er wordt direct druk gebeld door de camping en de volgende dag brengen ze ons naar Crotone. Wat een service! Hier horen we dat het er verdacht uitziet en op korte termijn verwijderd moet worden. Dat is balen natuurlijk, hier moeten we even over nadenken hoe we dat gaan organiseren. Ondertussen genieten we van ons verblijf met uitzicht op zee. Ko besluit dat hij het liefst naar Groningen terug gaat voor de ingreep. Dat wordt dus z.s.m. een afspraak maken in het UMCG en een vlucht boeken.

Dinsdag, 23/4 vertrekken we naar Matera. Deze indrukwekkende stad aan de rand van een diep ravijn staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en is beroemd om zijn vele grotwoningen die in het verre verleden in de kalkrotsen zijn uitgehakt. De camperplaats ligt tegenover de stad aan de andere kant van het ravijn, in een nationaal park met prachtig uitzicht op de oude stad. We worden met een busje naar de stad gebracht waar het feest blijkt te zijn. 25 april is Bevrijdingsdag in Italië en het ziet er zwart van de mensen. Er is muziek en de terrassen zitten vol, heel gezellig. Maar wij gaan na de koffie dwalen door de oude stad. De straten zijn allemaal van marmer en de huizen van wit kalksteen, op elke hoek staat wel een kerk. Geweldig mooi en bijzonder allemaal. We verbazen ons er over hoe schoon het hier is. In Sicilië ligt overal zwerfvuil, men gooit gewoon alles op straat.

's Middags maakt Ko een afspraak voor de ingreep en boekt een vlucht vanuit Napels. Hij vliegt op Koninginnedag naar huis en komt zo snel mogelijk weer terug; we verwachten na een week. Ik blijf hier in Italië wachten tot hij terug komt. Donderdag vertrekken we naar een camperpark bij Pompeï; naast een bezoek aan deze bedolven stad willen we Napels zien en als we dat nog redden voor maandag ook nog de Vesuvius.

Fijne Koninginnedag allemaal.