We blijven een hele week in Guardamar op de luxe camping. De buren zijn niet de echt de gezelligsten, maar verder bevalt het heel goed. Lekker fietsen daar en af en toe aan het strand. De omgeving is hier erg dor en droog, zelfs de rivieren liggen er vrijwel droog bij. Al het water wordt landinwaarts tussen de bergen in grote stuwmeren opgevangen om de watervoorziening voor het hele jaar te kunnen garanderen. We zijn op een dag met de bus naar Alicante gegaan. Dit is de toeristische streekstad waar je ook met het vliegtuig aankomt als je naar de Costa Blanca gaat. Daar bekijken we de stad , eten een hapje wandelen langs de playa en door het centrum. Steeds schijnt het zonnetje heerlijk warm op ons bolletje. Maar in de schaduw voel je dat de lucht best koud is, het is hier toch óók winter.

Onze volgende bestemming is een camperpark in Alfas del Pi, een klein dorpje net boven Benidorm. Op de weg er heen rijden we ook door Villa Joyosa en we proberen met de camper naar de haven te rijden waar ik vlak bij ooit met mijn zus Inge en een vriendin een paar maanden gewoond heb.

Het dorp is zo veranderd dat ik er bijna niets meer van herken. Zelfs de boulevard langs het strand is zo verbouwd dat ik moeite heb om me te oriënteren. Toch vinden we het huis uiteindelijk wel maar kunnen we er met de camper niet bij komen en parkeren lukt ook niet. We besluiten de volgende dag met de fiets er naar toe te gaan en rijden door naar de camperplek.

Daar zit de poort dicht en als ik navraag doe blijkt dat ze problemen hebben met de vergunning en dat ze eigenlijk dicht zijn. Toch staan er wel wat achtergebleven camperaars op het terrein. Ze willen ons niet buiten laten staan en uiteindelijk mogen we toch ergens een plekje zoeken. Gelukkig! Het zijn Limburgers die het runnen, het heet dan ook Los Limbos. Zaterdag en woensdag is er borrelavond en heel erg gezellig. O ja, ook leuk, nog voordat we het terrein oprijden komen we bij de poort de eerste eigenaren van onze camper tegen. Die zijn helemaal enthousiast en houden hele verhalen wat er allemaal in het verleden met onze camper gebeurt is en waar ze overal geweest zijn. Ook hebben ze nog een accessoire voor ons die we bij hun kunnen ophalen in Nederland. Wat een toeval hè?

De volgende dag gaan we dus op de fiets naar Villa Joyosa. Na enig zoeken vinden we de broer van mijn oude huisbaas: Pedro. Hij vertelt ons waar Pedro woont, maar we treffen hem niet thuis. Het dorp is vele malen groter geworden dan 30 jaar geleden, maar toch geweldig mooi en pittoresk en heerlijk rustig vergeleken met Benidorm. Dat is één groot bejaardenressort en vreselijk druk. Op een terras aan de playa eten we wat en daarna gaan we nogmaals langs Pedro's huis. Nu is hij er wel en hij is blij verrast mij te zien. We moeten direct binnenkomen en krijgen Cava aangeboden (de Spaanse champagne) en typisch Spaans eten. Hij tovert direct een fotoalbum te voorschijn met foto's van mij en Inge bij hem thuis van lang geleden. We praten heel gezellig met elkaar over vroeger en hoe het nu met ons is, wel in het Spaans natuurlijk, maar dat gaat wonderbaarlijk goed. Inge je moet de groetjes van hem hebben en Marian ook. Erg leuk hem na zo veel jaar weer te zien.

Zondag gaan we naar de markt in Benidorm. Ontzettend veel rommel verkopen ze daar zeg. Van de oude marktkooplui uit mijn Spaanse periode zie ik niemand. Jammer!

Jo, de schoonvader van onze vriendin Annet zit volgens ons hier in een hotel maar als we hem willen opzoeken blijkt hij al weer vertrokken naar Nederland, jammer!

Hasta luego amigo's